Het is woensdagochtend half tien als we met Beer en de Regenboogboom de kinderafdeling van het AMC oplopen. De lijst die we hebben ontvangen van Pedagogisch medewerker Mirjam geeft ons goede moed en veel plezier: 10 kinderen vandaag!

We beginnen met Anne van 7 jaar en gaan met haar naar een wereld waarin zij de allermooiste Prinses is die wil kunnen dansen om een maan met een grote glimlach op zijn mond, om vervolgens naar een mooie bos te gaan met allemaal kristallen en paarden, waar ze in haar koets stapt en wordt rondgereden door elfen.

We zingen met Anne de liedjes van de Regenboogboom, ze schatert het uit en luistert aandachtig als we haar een verhaal vertellen over Berenkracht, over hoe bijzonder het Regenboogbos is en dat de Boswachter daar het bos in de gaten houdt en er op past als Anne er even niet is.

Het is muisstil op de kinderafdeling als we weggaan. Alle kinderen hebben ervaren hoe het is om een veilige plek te hebben, waar ze even vergeten dat ze ziek zijn en weer kunnen opladen. Kracht ervaren, iedere keer weer; wanneer het nodig is.

Veiligheid en toestemming

Voordat we de Kinderafdeling op gaan, worden de ouders en kinderen gevraagd of ze bezoek van de Regenboogboom willen ontvangen. Het kan namelijk voorkomen, dat het even niet uitkomt. En dat is ook goed. Wij zijn er voor alle kinderen; wat hun ziektebeeld ook is, dat maakt niet uit. De kinderen zijn en blijven kinderen, ongeacht het ziektebeeld.

Als we op de kinderafdeling zijn, is dat vaak tussen half tien en twaalf uur. Een bezoek duurt vijf tot twintig minuten.

Wil jij een bezoek van de Regenboogboom? Kijk in de agenda wanneer we in het ziekenhuis zijn of neem gerust contact met ons op!    

“Toen ons vijfjarige zoontje Bram ernstig ziek werd, werd hij opgenomen in het Radboud kinderziekenhuis. Bram had een Non-Hodgkin Lymfoom met uitzaaiingen in het centrale zenuwstelsel. De behandeling bestond onder andere uit chemotherapie.

Op een dag draaiden we de cd van stichting de Regenboogboom. De liedjes en verhalen namen Bram in gedachten mee over de regenboog naar het regenboogbos, een plek waar hij even niet ziek was en gewoon kind kon zijn.

Sindsdien gleed Bram steeds vaker over de regenboog naar zijn regenboogbos. Hij liet ons gezin ook kennis maken met zijn regenboogbos en deelde zijn avonturen met ons. Een lichtpuntje in een heel zware periode.”